بیماری سرخجه در دوران بارداری
سرخجه ،سرخجه در بارداری،سرخجه
در کودکان،سرخجه در بزرگسالان،سرخجه چیست،سرخجه در نوزادان،سرخجه
نوزادان،سرخجه در دوران بارداری،سرخجه کودکان،سرخجه نوزاد،واکسن سرخجه در
بارداری
در این مطلب از سایت جسارت
می خواهیم در مورد بیماری سرخجه صحبت کنیم.امیدواریم این مطلب مورد توجه
شما سروران گرامی قرار گیرد.سرخجه (به انگلیسی: Rubella) یک بیماری ویروسی
است که سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز نام دارد زیرا تب بیمار بعد از ۳ روز قطع میشود. گاهی اوقات ضایعات پوستی آن شبیه سرخک یا مخملک تظاهر پیدا میکند.
این بیماری یک بیماری تنفسی است که نسبتا
خفیف، اما مسری است. از بعد از همگانی شدن تزریق واکسن MMR طبق برنامه
واکسیناسیون کشوری در ایران، این بیماری کاهش چشمگیری یافته است. اما قبل
از اینکه واکسن سرخجه در سال ۱۹۶۹ ساخته شود، این بیماری در بین بچه های
دبستانی و پیش دبستانی بسیار شایع بوده و اغلب در اواخر زمستان و اوایل بهار
دیده می شد. کودکی که به این بیماری مبتلا می شود دانه های پوستی یا
بثورات شبیه به سرخک می زند و ممکن است تب خفیفی هم داشته باشد، اگر چه
گاهی یک کودک می تواند بدون بروز هیچ علامتی هم به این بیماری مبتلا شده
باشد. این بیماری را به نام سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز می شناسند، در
حالیکه واقعا سرخک نیست و عامل آن ویروسی متفاوت از ویروس ایجاد کننده
سرخک است.
این بیماری یکی از بیماری هایی است که با
علایم قرمز شدن و دانه دانه شدن پوست و گاهی تب همراه است و احتمال سرایت
آن به دیگری وجود دارد. این بیماری نیاز به زمان و مراقبت دارد تا درمان
شود. داروی خاصی برای آن وجود ندارد. فقط ممکن است پزشک برای پایین آوردن
تب به او دارو دهد. فقط اجازه ندهید او با کسی در تماس باشد با بیماری اش
سرایت کند.
روبلا یک عفونت است که اغلب بر پوست و غدد
لنفاوی تاثیر می گذارد و ناشی از ویروس این بیماری است (که با ویروسی که
موجب سرخک می شود فرق دارد) و درمان خاصی ندارد. این بیماری به طور کلی در
کودکان خفیف است اما ابتلا زنان باردار به این بیماری بسیار خطرناک است
زیرا ممکن است سبب ایجاد علایم مادرزادی سرخچه در نوزادان شود. در صورتی که
کودک شما تب دارد باید به پزشک مراجعه کنید. سرخجه اگر درمان نشود عوارض
خطرناکی مانند اختلال رشد، آب مروارید، ناشنوایی، مشکلات قلب، نقص در دیگر اندام ها و عقب ماندگی ذهنی را ایجاد میکند.
سرخچه یک بیماری ویروسی بسیار مسری است.
این بیماری می تواند باعث ایجاد ناهنجاری های مادرزادی وخیم در جنین خانم
های بارداری گردد که در 4-3 ماه اول بارداری به آن مبتلا شده اند. این
بیماری در همه سنین دیده می شود، ولی در کودکان شایع تر است. واکسیناسیون
علیه این بیماری باعث شده است تا تعداد موارد آن به طور قابل توجهی کاهش
یابد. سرخجه، سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز نام دارد، زیرا تب بیماری
بعد از سه روز قطع می شود.
بیماری سرخچه یکی از بیماری‌های ویروسی
کودکان میباشد. مشخصات این بیماری پیدایش دانه‌هایی در پوست صورت و بدن
است. شیرخواران به علت ایمنی مادری معمولاً تا ۶ ماهگی به این بیماری مبتلا
نمی‌شوند سپس در هر سنی آمادگی دارند که به بیماری سرخجه مبتلا گردند.
علائم سرخچه کودکان چیست؟ سرخچه چیست؟
سرخچه یک بیماری تنفسی است که نسبتا خفیف، اما مسری است. از بعد از همگانی
شدن تزریق واکسن MMR طبق برنامه واکسیناسیون کشوری در ایران، بیماری سرخجه
کاهش چشمگیری یافته است. اما قبل از اینکه واکسن سرخجه در سال ۱۹۶۹ ساخته
شود، سرخجه در بین بچه های دبستانی و پیش دبستانی بسیار شایع بوده و اغلب
در اواخر زمستان و اوایل بهار دیده می شد. کودکی که به سرخچه مبتلا می شود
دانه های پوستی یا بثورات شبیه به سرخک می زند و ممکن است تب خفیفی هم
داشته باشد، اگر چه گاهی یک کودک می تواند بدون بروز هیچ علامتی هم به
سرخجه مبتلا شده باشد. سرخجه را به نام سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز می
شناسند، در حالیکه واقعا سرخک نیست و عامل آن ویروسی متفاوت از ویروس
ایجاد کننده سرخک است. اگر سرخجه بیماری خفیفی است پس چرا خطرناک است؟
سرخجه بیماری خطرناکی برای کودکان و نوجوانان نیست. اما برای جنین قبل از
تولد، بخصوص در سه ماه اول بارداری، بسیار خطرناک و آسیب زننده است. در
حقیقت واکسن سرخجه اولین بار برای پیشگیری از ابتلا به سرخجه در دوران
حاملگی برای زنانی که در سنین باروری قرار داشتند ساخته شد. ابتلا به سرخجه
در یک خانم حامله، بخصوص در سه ماهه اول بارداری، تا ۸۵% منجر به بروز
سندرم سرخجه مادرزادی یا congenital rubella syndrome (CRS) می شود. همچنین
می تواند سبب سقط جنین،
تولد زودرس و نقایص شدید مادرزادی در جنین مانند کری، کوری و نقایص دیگر
در قلب و مغز شود. زنان حامله ای که در بچگی واکسن سرخجه را دریافت کرده
اند، نسبت به این بیماری ایمن هستند در حالیکه آنها که به این بیماری در
دوران بچگی مبتلا شده اند ممکن است نسبت به آن ایمن نشده باشند. بنابراین
به خانمهایی که قصد حاملگی دارند توصیه می شود که یک تست از نظر میزان آنتی
بادی و مقاومت بدنشان نسبت به بیماری سرخجه انجام دهند و اگر مشخص شد که
نسبت به بیماری ایمن نیستند حداقل ۳ ماه قبل از حاملگی اقدام به
واکسیانسیون نمایند. پیش از ساخته شدن واکسن بر علیه سرخجه و عمومی شدن
استفاده از آن، اختلالات مادرزادی به علت سرخجه بسیار بیشتر از امروز دیده
می شد.
ویروس این بیماری در ترشحات حلق ، دهان ،
بینی و همچنین در مدفوع ، ادرار و خون کودکان مبتلا وجود دارد. این ویروس
معمولاً ۷ روز قبل از پیدایش دانه‌ها و ۷ تا ۸ روز بعد از آن (مجموعاً ۱۵
روز) در بینی و حلق کودک مبتلا وجود دارد و به اطراف منتشر میشود بنابراین
در این دوران مسری است. اگر کودک سالمی با کودک مبتلا به سرخجه تماس پیدا
کند، ویروس سرخجه از راه دستگاه تنفس فوقانی او وارد میشود و در بدن او
تکثیر می‌یابد و ۱۴ تا ۲۱ روز بعد علائم بیماری سرخجه در کودک ظاهر میشود.
دانه‌های پوستی در سرخچه معمولاً در پشت
گوش پدیدار میشوند و سپس به صورت و گردن و بقیه نقاط بدن گسترش میابد از
نشانه‌های بالینی مشخص سرخجه التهاب غده‌های لنفاوی واقع در پشت گوش یا
ناحیه پشت گردنی میباشد. کودک مبتلا به این بیماری ممکن است فاقد علامت
باشد بیماری در بزرگسالان میتواند به صورت تب خفیف ۱ تا ۵ روزه، سردرد، بیقراری، ترشح خفیف بینی و التهاب ملتحمه بروز کند.
جنین‌هایی که در مراحل اول تشکیل مبتلا
میشوند بیشتر از همه در معرض خطر مرگ داخل رحمی، سقط جنین خودبخود و
ناهنجاریهای اندامهای مهم بدن هستند. این ناهنجاریها ممکن است شامل یک یا
چند نوع از جمله: ناشنوایی، آب مروارید، کوچکی چشم، آب سیاه
جنینی، کوچکی جمجمه، عقب‌ماندگی ذهنی، ارتباط بین سرخرگ ششی و آئورت، نقص
دیواره بین بطنی یا دهلیز در قلب، ضایعات پوستی، بزرگی همزمان کبد و طحال، یرقان، نقایص استخوانی باشد. وههچنین نداشتن تعادل در افراد می‌گردد.
سرخچه در تشخیص افتراقی با بیماری‌های
سرخک، مخملک و تعداد زیادی از عفونتهای پوستی و مونو نوکلئوز عفونی قرار
می‌گیرد. تشخیص بالینی سرخجه در اغلب مواقع درست انجام نمی‌شود. در موارد
حاد بیماری تنها با کمک آزمایشگاه می‌توان بیماری را تشخیص داد. تشخیص
بیماری براساس افزایش آنتی‌بادی اختصاصی ضدویروس سرخجه در دوبار آزمایش
تأیید میشود در فاصله ۱ تا ۲ هفته پس از ظهور ضایعات پوستی می‌توان ویروس
را از ترشحات گلوی بیمار جدا کرد. خون، ادرار و مدفوع بیمار میتواند حاوی
ویروس باشد. اما جداکردن ویروس بسیار وقت‌گیر بوده و به ۱۰ تا ۱۴ روز وقت
احتیاج دارد. برای تشخیص سرخجه مادرزادی در نوزاد تازه متولد شده می‌توان
خون بیمار را مورد آزمایش قرار داد در صورت وجود آنتی‌بادی اختصاصی ضدویروس
سرخجه در یک نمونه خون می‌توان بیماری را تشخیص داد.
این بیماری در تمام نقاط دنیا از اجتماعات
دور و مجزا شایع است. شیوع سرخجه در زمستان و بهار افزایش می‌یابد. انسان
تنها مخزن این ویروس است.
سرخچه از طریق تماس با ترشحات بینی و گلوی
افراد آلوده منتقل میشود. این بیماری به‌طور مستقیم از طریق قطره‌های آب
دهان ضمن تماس مستقیم بیماران منتقل میشود. دوره نهفتگی بیماری بین ۱۴ تا
۱۷ روز میباشد و میتواند تا ۲۱ روز نیز متغیر باشد.
این دوره از یک هفته قبل از بروز ضایعات
پوستی شروع میشود و تا حداقل ۴ روز پس از آن ادامه می‌یابد. سرخجه یک
بیماری به شدت مسری است. نوزادانی که مبتلا به سرخجه مادرزادی هستند ممکن
است تا ماه‌ها بعد از تولد، ویروس را دفع کنند.
حساسیت
به این بیماری در همه افراد عمومیت دارد. تنها نوزادان متولد شده از
مادران ایمن تا مدتی می‌توانند ایمنی مادرزادی را حفظ کنند. در اثر آلودگی
طبیعی به ویروس یا واکسیناسیون، ایمنی فعال در مقابل بیماری ایجاد میشود.
ایمنی‌ای که بعد از عفونت طبیعی به وجود می‌آید، معمولاً همیشگی است و
به‌نظر می‌رسد که برای تمام عمر باقی میماند ولی ایمنی ناشی از
واکسیناسیون، بستگی به میزان تماس با بیماری در مناطق اندمیک دارد.
تزریق واکسن و ایمونوگلبولین. مردم باید
نسبت به روش انتقال بیماری و ضرورت واکسیناسیون آشنا شوند. واکسیناسیون
علیه بیماری سرخجه تزریق یک نوبت واکسن ویروس زنده ضعیف شده در ۹۸ تا ۹۹
درصد افراد حساس منجر به ایجاد آنتی‌بادی قابل توجه میشود.
تمام موارد ابتلا به سرخچه یا سرخچه جنینی
باید به مقامات بهداشتی گزارش شود. گزارش سریع موارد مشکوک و بیماری
وسیله‌ای برای اجرای اقدامات به موقع خواهد بود. این بیماری درمان اختصاصی
ندارد؛ ولی در سال۱۹۵۲ در اروپا ریشه کن شد تمام موارد تأیید شده بیماری یا
موارد مشکوک باید فوراً به مقامات بهداشتی گزارش شوند برای کنترل همه‌گیری
لازم است که تمام تماسهای حساس واکسینه گردند. جامعه پزشکی و مردم باید از وجود همه‌گیری مطلع شوند تا بتوانند خانمهای حامله را مشخص کرده و آنها را محافظت کنند.
اولین علامت بثورات خارش
دار مخصوص سرخچه است که ابتدا در صورت، گردن و بعد در تمام بدن پدیدار می
شود. دانه های سرخجه ممکن است به شکل نقاطی به رنگ صورتی یا قرمز کم رنگ به
نظر آیند که بعدا می توانند با هم ترکیب شده و شبیه به یک لکه بزرگتر
شوند. بطور معمول دو تا سه روز نیز این علائم به طول می انجامند. سایر
علائم ممکن است بصورت تب خفیف (بین ۳۷.۷ تا ۳۸.۳ سانتیگراد) که می تواند ۲۴
ساعت طول بکشد گرفتگی یا آبریزش از بینی قرمزی و التهاب چشم ها و تورم و
بزرگ شدن غدد لنفاوی در قاعده جمجمه، پشت گوش ها و پشت گردن باشند. بیشتر
بچه های مبتلا به سرخچه به طور کامل و بدون عارضه از بیماری بهبود می
یابند. بالغینی که سرخچه می گیرند ممکن است دچار عوارضی مثل آرتریت (التهاب مفاصل) و آنسفالیت (التهاب مغز) شوند
قدرت سرایت و انتشار سرخچه به اندازه سرخک و آبله مرغان
نیست، اما کودکی که واکسن سرخچه نگرفته باشد در صورتی که از هوایی استنشاق
نماید که به بزاق و ترشحات فرد مبتلا به سرخچه آلوده شده است (مثلا بواسطه
عطسه و سرفه
فرد بیمار)، می تواند به بیماری مبتلا شود. فرد بیمار یک هفته قبل از
پیدایش دانه های سرخچه و یک هفته بعد از پیدایش آنها می تواند بیماری را به
دیگران انتقال دهد. بیشترین واگیری بیماری زمانی است که دانه ها بیررون
ریخته باشند. اگر خانم حامله ای در مقابل سرخچه ایمن نشده است، باید از
کودک مبتلا به سرخچه، حتی یک هفته بعد از ناپدید شدن دانه ها نیز دوری کند .
از آنجا که بیماری سرخچه مسری است و باید
به اطلاع مقامات بهداشت و سلامت رسیده شود، بنابراین بهتر است به پزشک
کودکتان اطلاع دهید. به علاوه سرخچه ممکن است با سرخک و مخملک اشتباه گرفته شود، معاینه پزشک برای افتراق این بیماری ها از یکدیگر لازم است. در صورت نیاز و صلاحدید پزشک آزمایش خون
جهت تایید بیماری انجام می شود. اگر تب فرزندتان از ۳۹.۵ درجه سانتیگراد
بالاتر رفت یا علائمی غیر از تب و دانه های پوستی داشت به پزشک او اطلاع
دهید
بیماری سرخچه سالهای زیادی است که شناخته
شده است . نام “سرخک آلمانی ” توصیفی قدیمی از این عفونت در آلمان است که
از شباهت جزئی و سطحی این بیماری با سرخک گرفته شده است. در واقع این
بیماری در آلمان متداولتر از سایر کشور ها نیست و مطمئناً هیچ ارتباطی با
سرخک ندارد . ویروس سرخچه بالاخره در سال 1962 شناسایی شد . جای بسی تعجب
است که در شناسایی ویروس این بیماری، که بسیار متداول بوده، چنین تاًخیری
صورت گیرد . در صورتی که زنان باردار در سه ماهه اول حاملگی به این عفونت
مبتلا شوند، اثرات مخربی بر جنین شان باقی می ماند . یک پزشک استرالیایی در
دهه 1960 پس از تلاشهای بسیار زیاد توانست اثرات مخرب ابتلا به این بیماری
را مشخص کند .
سرخچه عوارض بسیار کمی دارد . بعضی از
مفاصل کوچک بدن، بخصوص مفاصل دست ها، مچ ها، و قوزک های پاها به آتریت موقت
مبتلا می شود . این حالت اغلب در بزرگسالانی که به سرخچه مبتلا می شوند
بروز می کند، ولی در کودکان نیز ممکن است رخ دهد . انسفالیت (التهاب مغز )
نیز ممکن است پس از ابتلا به سرخچه در کودک بروز کند ، هر چند که بسیار
نادر است . در کودک مبتلا به سرخچه خون دماغ
شدن (epistaxis)، خون شاشی (هماتوری haematuria) یا پور پورا
(purpura)خونریزی های کوچک نقاط زیر پوست ) نیز ممکن است رخ دهد . علت وقوع
چنین حالاتی این است که به خاطر وجود عفونت تغییراتی در خون کودک روی می
دهد . این حالات خود به خود، بدون هیچگونه اقدامات درمانی،بهبود می یابد .
ابتلا به بیماری سرخچه حقیقتاً هیچ اثر
دراز مدتی در پی ندارد، بجز اثرات احتمالی که به علت ابتلای مادر به بیماری
در دوران بارداری بر کودک باقی می ماند . امید است زمانی فرا رسد که با از
بین رفتن کامل عفونت، هیچ نوزادی با سندروم سرخچه به دنیا نیاید .درباره
درمان بیماری سرخجه باید بگوییم که درمان خاصی ندارد. انتی بیوتیک هم لازم
نیست. چون این یک ویروس اس ت که به مرور از بین میرود. فقط شما باید
استراحت کافی را داشته باشید. همچنین تا میتوانید مایعات بخورید. امیدواریم
اطلاعاتی که د راین بخش تقدیمتان کردیم مفید بوده باشد. اگر اطلاعات دیگری
دارید لطفا در بخش نظرات اعلام کنید تا دوستانتان استفاده کنند.
سرخک آلمانی ناشی از ویروس سرخچه است. این
ویروسی بسیار مسری است که می تواند از طریق تماس نزدیک یا از طریق هوا پخش
شود .ممکن است فرد از طریق تماس با قطره های کوچک مایع از بینی و گلو هنگام
عطسه و سرفه مبتلا شود. این بدان معنی است که شما می توانید با لمس فرد
آلوده یا دست زدن به یک شیء آلوده، ویروس را دریافت کنید. سرخک آلمانی نیز
می تواند از طریق جریان خون زن باردار به کودک در حال رشد در رحم منتقل
شود. افرادی که مبتلا به سرخک آلمانی هستند از یک هفته قبل از ظاهر شدن راش
پوستی تا دو هفته بعد از از بین رفتن راش‌ها بیشترین احتمال شیوع و انتقال
را دارند. بنابراین بیماران قبل از اینکه حتی بدانند که به این ویروس
مبتلا شده اند، می توانند ویروس را گسترش دهند.
واکسینه نشدن: اگر کودک شما واکسن سرخچه را
دریافت نکرده است بیشتر احتمال دارد که این بیماری را توسعه دهد. مسافرت
بین المللی: اگر به کشورهایی سفر می کنید که سرخجه شایع تر است، فرزندان
شما و حتی شما در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستید. کمبود ویتامین A:
کمبود ویتامین A در رژیم غذایی کودک شما باعث میشود احتمال ابتلا به سرخچه
افزایش یابد و علائم شدیدتری هم ایجاد شود.
آب میوه: آب پرتقال و یا حتی آب لیمو منبع خوبی از ویتامین C هستند که نه تنها در رفع تشنگی و کاهش التهاب گلو کمک می کند بلکه همچنین به غلبه بر احساس شدید گرسنگی،که به دلیل وجود ویروس است، کمک می کند.
علائم بیماری سرخچه در دوران بارداری ممکن
است مانند دوران کودکی بسیار خفیف و زودگذر باشد به طوری که مادر باردار از
آن مطلع نشود.اگر زن بارداری که قبلاً به سرخچه مبتلا نشده و واکسن هم
نزده باشد با کودک یا با بیمار مبتلا به سرخچه تماس پیدا کند ، ویروس سرخجه
از راه بینی و حلق وارد میشود و در بدن او تکثیر می‌یابد. سپس ویروس از
راه جفت به جنین می‌رسد و جنین او را مبتلا می‌سازد. سن بارداری به هنگام
ابتلا اهمیت دارد اگر ابتلای مادر به سرخجه در خلال ۸ هفتگی اول دوران
بارداری باشد ۵۰ تا ۸۰ درصد امکان دارد جنین او مبتلا شود. در سه ماهه دوم
بارداری ۱۰ تا ۲۰ درصد و در سه ماهه سوم دوران بارداری امکان ابتلا کمتر
میباشد.اگر خانم بارداری قبلاً به سرخچه مبتلا نشده باشد و در سه ماهه اول
دوران بارداری مبتلا گردد ویروس سرخچه بر روی جنین داخل رحم او اثر میکند
و سبب ناهنجاری‌هایی از قبیل عقب‌افتادگی ذهنی ، کوری ، کری ، بیماری‌های
قلبی ، خونی و مغزی نوزاد می‌گردد.
